Grań Hrubego

Grań Hrubego. Grań odchodząca od wierzchołka Hrubego Wierchu w kierunku północno zachodnim ku Garajowej Strażnicy.

Informacje

Potężny masyw Grani Hrubego oddziela Dolinę Hlińską na północy od doliny Niewcyrki na południu. Słowacka nazwa Hrubé (Grube) trafnie nawiązuje do jego monumentalnej sylwetki. Mur Hrubego ma przeszło dwa kilometry długości. Cechą charakterystyczną całego masywu jest stosunkowo mała różnica wysokości pomiędzy pierwszym, a ostatnim obiektem grani, wynosząca około 200 metrów.

Przejście Granią Hrubego to bardzo długa i wymagająca kondycyjnie wycieczka. Z tego powodu częstokroć bywa pokonywana w kilku etapach. Czas przejścia całej grani z asekuracją oscyluje w okolicach ośmiu godzin. Jeśli dołożymy do tego czas potrzebny na podejście oraz zejście z grani zrobi się z tego całkiem długa wyprawa. Podsumowując, maruderzy powinni być przygotowani na biwak, natomiast doświadczony i sprawny graniołaz da radę w trzy godziny. Trudności grani wycenione są na II. Jak zwykle szukający mocnych wrażeń i trudności mogą sobie wspinaczkę urozmaicić. Dla przykładu pokonując grań z zachodu na wschód można pokusić się o wejście na Hruby Wierch wariantem za V, droga WC 14/63 wariant B.

Grań Hrubego, podobnie jak Grań Baszt, podzielić można na dwie części. Pierwsza wiedzie od Hrubego Wierchu do Teriańskiej Przełęczy Niżniej. Jest wymagająca i ma miejscami charakter wspinaczkowy. Jej najłatwiejszy wariant przejściowy nie przekracza tatrzańskiej II-ki. Druga część wiedzie z Teriańskiej Przełęczy Niżniej na Garajową Strażnicę. Grań jest łatwa technicznie, kilka miejsc I-kowych, ale za to dość krucha.

Szczegółowy opis przejścia całej Grani Hrubego znajdziecie w ósmym tomie przewodnika Paryskiego, drogi WHP 682, WHP 683, WHP 684 oraz w przewodniku Włodka Cywińskiego, drogi WC 14/63, WC 14/64, WC 14/65.

Historia

Pierwsze przejście całej Grani Hrubego miało miejsce latem 1910 roku. Grań pokonali Roman Komarnicki, Roman Kordys oraz Jerzy Maślanka.

Podejście

Ze Szczyrbskiego Plesa przez Dolinę Furkotną na Furkot

Idziemy szlakiem prowadzącym Doliną Furkotną nad Wyżni Wielki Furkotny Staw. Stąd wyraźną ścieżką na Furkotną Przełęcz i dalej granią na Furkot.

Ze Szczyrbskiego Plesa przez Dolinę Młynicką na Furkot

Podążamy szlakiem prowadzącym Doliną Młynicką. W pobliżu Capiego Stawu szlak skręca na zachód i pnie się na Bystrą Ławkę. Opuszczamy go i odbijamy w prawo wyraźną percią, starym wariantem owego szlaku, prowadzącą na Bystry Przechód. Z przełęczy bez trudności na wierzchołek Furkotu.

Z Furkotu na Hruby Wierch

Z Furkotu północną granią, bez większych trudności (0+), na wierzchołek Hrubego Wierchu.

Topografia Grani Hrubego

Topografia Grani Hrubego podzielona została na dwie części. Pierwsza grafika ilustruje grań na odcinku od Hrubego Wierchu po Teriańską Przełęcz Niżnią. Są to Teriańskie, Niewcyrskie oraz Walowe Turnie. Druga, przedstawiająca grań od Teriańskiej Przełęczy Niżniej po Garajową Strażnicę, poświęcona jest Bednarzowym i Garajowym Turniom.

Teriańskie Turnie, Niewcyrskie Turnie, Walowe Turnie

Bednarzowe Turnie, Garajowe Turnie

Obiekty na Grani Hrubego

• Hruby Wierch (2429)
• Zadnia Teriańska Szczerbina (2372)
• Zadnia Teriańska Turnia (2381)
• Teriańska Przełęcz Wyżnia (2343)
• Zadnia Niewcyrska Turnia (2362)
• Zadnia Niewcyrska Szczerbina (2351)
• Pośrednia Niewcyrska Turnia (2364)
• Pośrednia Niewcyrska Szczerbina (2344)
• Skrajna Niewcyrska Turnia (2362)
• Skrajna Niewcyrska Szczerbina (2347)
• Zadnia Walowa Turnia (2357)
• Zadnia Walowa Ławka (2329)
• Pośrednia Walowa Turnia (2355)
• Pośrednia Walowa Ławka (2346)
• Skrajna Walowa Turnia (2364)
• Skrajna Walowa Ławka (2330)
• Wielka Teriańska Turnia (2375)
• Skrajna Teriańska Szczerbina (2346)
• Skrajna Teriańska Turnia (2357)
• Teriańska Przełęcz Niżnia (2313)
• Bednarzowe Turnie:
  • Zadnia Bednarzowa Turnia (2358)
  • Bednarzowe Wrótka (2338)
  • Bednarzowa Kopka (2350)
  • Zadnia Bednarzowa Ławka (2333)
  • Pośrednia Bednarzowa Turnia (2352)
  • Pośrednia Bednarzowa Ławka (2332)
  • Skrajna Bednarzowa Turnia (2358)
• Skrajna Bednarzowa Ławka (2295)
• Zadnia Garajowa Turnia (2349)
• Zadnia Garajowa Ławka (2307)
• Pośrednia Garajowa Turnia (2322)
• Pośrednia Garajowa Ławka (2260)
• Skrajna Garajowa Turnia (2272)
• Skrajna Garajowa Ławka (2218)
• Garajowa Strażnica (2233)

Schemat Grani Hrubego

Zejście

Możliwości łatwego wycofu z Grani Hrubego do doliny Niewcyrki jest kilka. Poczynając od Teriańskiej Przełęczy Wyżniej, nastepnie z Zadniej, Pośredniej i Skrajnej Niewcyrskiej Szczerbiny, a także z Zadniej Walowej Turni, Zadniej Walowej Ławki, Teriańskiej Przełęczy Niżniej oraz praktycznie z każdego miejsca poczynając od Zadniej Bednarzowej Turni.

Na stronę Doliny Hlińskiej przedostaniemy się z Zadniej Walowej Ławki / Zadniej Walowej Turni drogą WHP 693, WC 14/84 do Wielkiego Ogrodu. Droga wyceniona na II. Z Wielkiej Teriańskiej Turni zejdziemy drogą WC 14/100, a ze Skrajnej Teriańskiej Szczerbiny drogą WC 14/103. Drogi te wykazują co najmniej I trudności. Zalecam wielką ostrożność podczas wycofu na stronę Doliny Hlińskiej.

Zejście z Garajowej Strażnicy do Niewcyrki

Z Garajowej Strażnicy do doliny Niewcyrki schodzimy południowym zboczem do żlebu opadającego ze Skrajnej Garajowej Ławki, następnie na Wyżnią Garajową Rówień bądź Niedźwiedzią Rówień. Prowadzą tędy drogi WHP 713 i WHP 714 oraz WC 14/149 i WC 14/150. 

Orientacja w zejściu zdecydowanie łatwiejsza niż podczas podejścia. Mimo wszystko zachęcam do wcześniejszego przestudiowania topografii doliny Niewcyrki. Schodzić będziecie zapewne późnym popołudniem lub wczesnym wieczorem po przejściu bardzo długiej grani, a droga w dół jest męcząca i wymaga koncentracji. Zerknijcie na fotografię do której odnośnik zamieściłem poniżej, być może ułatwi Wam ona orientację w terenie:  

Tatry Krywańskie ze Skrajnego Gołego Wierchu

Drogi zejściowe z wierzchołka Hrubego Wierchu zostały wyszczególnione przy okazji opisu dróg podejściowych.

Ciekawostki

W zachodnim zboczu masywu Garajowej Strażnicy wznosi się kilka trudno dostępnych, nazwanych turniczek. Są to Kwoka, Hlińska Strażnica oraz Garajowy Mnich. Wejście na Kwokę opisał Włodek Cywiński, droga WC 14/160.

Opracował Łukasz Pałczyński
chajrefont@gmail.com