Koperszadzka Grań

Koperszadzka Grań. Północno-wschodnia grań Jagnięcego Szczytu. Fragment Głównej Grani Tatr Wysokich.

Informacje

Koperszadzka Grań jest odcinkiem głównej Grani Tatr Wysokich prowadzącym od Przełęczy pod Kopą Bielską na Jagnięcy Szczyt. Oddziela ona Dolinę Białych Stawów od Doliny Skoruszowej oraz Doliny Zadnich Koperszadów. Koperszadzka Grań jest północo-wschodnim zwieńczeniem Głównej Grani Tatr Wysokich.

Koperszadzka to jeden z najłatwiejszych technicznie fragmentów Głównej Grani Tatr Wysokich. Idąc ściśle granią należy się spodziewać I-kowych trudności. Możliwe jest łatwe obejście większości „wymagających” miejsc. Z uwagi na niewygórowane trudności grań często odwiedzana jest przez turystów.

Warto wspomnieć, że na ścieżce podejściowej czatownie urządzili sobie słowaccy filance. Siedzą wygodnie schowani w łanach kosówki i czekają na swe ofiary, którym wlepiają bilety pamiątkowe w cenie 30 euro od osoby. Z tego powodu radzę zaczynać grań wczesnym rankiem bądź późnym popołudniem.

Historia

Pierwsze odnotowane przejście całej Koperszadzkiej Grani miało miejsce latem w maju 1907 roku. Grań na odcinku Przełęcz pod Kopą – Jagnięcy Szczyt pokonali Károly Jordán i Richard Schwicker. Zimą jako pierwsi przebyli grań Klara Hensch, Valentin Hajts i Gábor Seide w lutym 1926 roku.

Podejście

Droga na Przełęcz pod Kopą bądź Wyżnią Przełącz pod Kopą

Grań rozpoczynamy, zależnie od upodobań, na Przełęczy pod Kopą bądź Wyżniej Przełęczy Pod Kopą. Wybierając tę drugą opcją rezygnujemy z wejścia na Małą Bielską Kopę.

Na Przełęcz pod Kopą najszybciej dostaniemy się ze szlakiem z Jaworzyny Tatrzańskiej. Dogodne jest również podejście ze Zdziaru oraz Tatrzańskiej Kotliny.

Opis przejścia Koperszadzkiej Grani

Na Przełęczy pod Kopą opuszczamy znakowany szlak. Wkraczamy na wyraźną ścieżkę wiodącą wśród traw i łanów kosówki. Wchodzimy na Małą Bielską Kopę i podążamy dalej ku Pośredniej Przełęczy pod Kopą. Niebawem ścieżka łączy się z wariantem podejściowym prowadzącym z Wyżniej Przełęczy pod Kopą. Jest on krótszy, ale trzeba przedzierać się przez kosodrzewinę. To tutaj zazwyczaj czają się filance, o czym wspominałem już wcześniej.

Podążamy dalej wyraźną percią w kierunku Koperszadzkiej Czuby. Po drodze mijamy Koperszadzki Zwornik. W tym miejscu grań skręca na południowy-zachód. Z Czuby schodzimy na przełączkę zwaną Koperszadzkim Przechodem. W tym miejscu grań przybiera skalisty charakter i staje się bardziej wymagająca. Wchodzimy kolejno na Białą Kopę i Niżnią Białą Przełączkę. Następnie pokonujemy dość wymagający fragment grani zwany Białym Grzebieniem. Po jego przejściu trafiamy na Pośrednią Białą Przełaczkę skąd wdrapujemy się na Białą Czubę. Trudności wyżej opisanego fragmentu Koperszadzkiej Grani pokonywanego jej „ostrzem” nie przekraczają tatrzańskiej I-ki, ponadto istnieje możliwość łatwego ich obejścia z prawej strony grani. Ostatnim wyraźnym wzniesieniem Koperszadzkiej Grani jest Biały Kopiniak, za którym skrywa się małe siodełko zwane Białym Karbikiem. Kontynuujemy spacer granią, która staje się od tego punktu trudniejsza technicznie i wchodzimy na wierzchołek Jagnięcego Szczytu. Wejście nań ściśle granią wiąże się z pokonaniem wykazuje I-owych trudności.

Topografia Koperszadzkiej Grani

Obiekty na Koperszadzkiej Grani

• Przełęcz pod Kopą
• Mała Bielska Kopa
• Pośrednia Przełęcz Pod Kopą
• Koperszadzki Zwornik
• Koperszadzka Czuba
• Koperszadzki Przechód
• Biała Kopa
• Niżnia Biała Przełączka
• Biały Grzebień
• Pośrednia Biała Przełączka
• Biała Czuba
• Wyżnia Biała Przełączka
• Biały Kopiniak
• Biały Karbik
• Jagnięcy Szczyt

Schemat Koperszadzkiej Grani

Zejście

Schodzimy szlakiem prowadzącym z Jagnięcego Szczytu przez Dolinę Jagnięcą do Zielonego Stawu Kieżmarskiego. Dalej wedle uznania.

Ciekawostki

W latach 1946 – 1949 Koperszadzką Granią wiódł znakowany na żółto szlak turystyczny prowadzący na Jagnięcy Szczyt. W roku 1972 planowano ponownie udostępnić turystom Koperszadzką Grań. Poczyniono nawet stosowne przygotowania. Na grani zamontowane zostały sztuczne ułatwienia w postaci łańcuchów. Ostatecznie do otwarcia szlaku jednak nie doszło. Pozostałością tego projektu są stare haki na jakie natkniecie się podczas wędrówki.

Opracował Łukasz Pałczyński
chajrefont@gmail.com