Wołowa Turnia

PrzezŁukasz Pałczyński

Wołowa Turnia (Volia veža). Najwyższe wzniesienie Wołowego Grzbietu o wysokości 2373 metrów. Szczyt usytuowany w Głównej Grani Tatr Wysokich pomiędzy Wielką Wołową Szczerbiną i Żabią Przełęczą Mięguszowiecką.

Informacje

Wołowa Turnia jest niezwykle popularną wśród taterników turnicą. Można się pokusić o stwierdzenie, iż jest ona słowackim odpowiednikiem naszej Zamarłej Turni. Sławę swą zawdzięcza opadającej ku Dolinie Mięguszowieckiej południowo-zachodniej ścianie. Skała jest tu lita i co najważniejsze błyskawicznie wysycha oferując w ten sposób wyśmienite walory wspinaczkowe. Przecina ją mnóstwo dróg wspinaczkowych o zróżnicowanym stopniu trudności, wśród których jest kilka tatrzańskich klasyków. Najpopularniejsze z nich to Droga Staflowej, Stanisławski oraz Filar Świerza. Dużą popularnością cieszą się również trudne drogi Eštok-Janiga oraz Hviezdova Cesta.

Północna ściana jest nieco wyższa i również godna uwagi z taternickiego punktu widzenia. Nie zapewnia jednak tak doskonałych warunków wspinaczkowych. W okresie międzywojennym legendy polskiego taternictwa poprowadziły północną ścianą kilka bardzo ciekawych dróg. Obecnie jest ona przez taterników bardzo rzadko odwiedzana.

Wołowa Turnia. Południowa ściana.
Południowa ściana Wołowej Turni.

Historia

Jako pierwsi na wierzchołek Wołowej Turni dotarli Simon Häberlein oraz Katherine Bröske w 1905 roku. Zimą dokonał tego Alfred Grosz w roku 1913.

Podejście

Ze Szczyrbskiego Plesa pod południową ścianę Wołowej Turni

Wędrówkę rozpoczynamy w Szczyrbskim Plesie skąd udajemy się szlakiem prowadzącym na Rysy. Znakowaną perć opuszczamy przed Wielkim Stawem Mięguszowieckim i ścieżką wiodącą jego lewym brzegiem podążamy w kierunku Wołowej Kotlinki. Po drodze w dogodnym miejscu przechodzimy przez Żabi Potok wypływający z Małego Stawu Mięguszowieckiego i pniemy się dalej w górę. Perć jest wyraźna i miejscami kopczykowana. Doprowadza nas ona do podnóża tak zwanej Wołowej Rampy. W zależności od drogi która sobie upatrzyliśmy na Rampę wchodzimy od prawej bądź lewej strony.

Z Morskiego Oka pod południową ścianę Wołowej Turni

Aby dostać się pod południową ścianę Wołowej Turni przyjdzie nam przekroczyć Wołowy Mur. Możemy skorzystać w tym celu ze szlaku prowadzącego na Rysy. Z wierzchołka schodzimy na stronę słowacką i udajemy się do Żabiej Doliny Mięguszowieckiej skąd opisaną wyżej percią pod południową ścianę Wołowej Turni. Druga opcja to podejście Zachodem Grońskiego. Droga WHP 957 i WC 12/3. Następnie spacer Wołową Granią i zejście bądź zjazdy do podstawy południowej ściany Wołowej Turni. W obu przypadkach droga będzie długa i męcząca. Bez biwaku raczej się nie obędzie.

Alternatywnym i ciekawym sposobem dotarcia pod południową ścianę Wołowej Turni jest wspinaczka Filarem Grońskiego na Żabiej Turni Mięguszowieckiej. Droga WHP 992 i WC 12/98. Z wierzchołka ŻTM schodzimy na Żabią Przełęcz Mięguszowiecką i dalej na stronę południową do Wołowej Kotlinki.

Z Morskiego Oka pod północną ścianę Wołowej Turni

Dotarcie pod północną ścianę Wołowej Turni nie stanowi od Polskiej strony większego problemu. Podążamy szlakiem prowadzącym na Rysy. Szlak opuszczamy gdy zakręca ku wschodowi i kierujemy się na południe w stronę piarżystego tarasu usytuowanego u podnóża Żabiej Turni Mięguszowieckiej. Stąd poziomy trawers pod północna ścianę Wołowej Turni.

Drogi taternickie na Wołowej Turni

  • Południowo-zachodnia ściana
    • Filar Świerza ( południowe żebro ) III; WHP 980, WC 12/68
    • Droga Staflowej ( Štáflovka ) V; WHP 981, WC 12/69
    • Prawa Droga Belicy VI+ (V+, A3); WC 12/70
    • Lewa Droga Belicy VI+ (V+, A3); WC 12/71
    • Direttissima ( Schauhuber ) VI (VI, A2); WC 12/72
    • Droga Stanisławskiego V; WHP 982, WC 12/73
    • Komin Puskasa V+; WC 12/74
    • Hviezdova Cesta ( Kulhavý – Sulovský ) VI+ (V+, A0); WC 12/75
    • Między Legendami ( Medzi Legendami ) VIII-
    • Eštok – Janiga VI+/VII- (VI, A2); WC 12/76
    • Medvidova Cesta VIII+; WC 12/77
    • Droga Orolina VII (V+, A3); WC 12/78
    • Droga Wolfów V, A2; WC 12/79
    • Stupid Wall VII; WC 12/80
    • Filar Puskasa ( południowo-zachodnie żebro ) VI+ (VI, A1); WHP 983, WC 12/81
    • Prawy Machnik IV; WC 12/82
    • Lewy Machnik V; WC 12/83
  • Północna ściana
    • Droga Stanisławskiego V; WHP 978, WC 12/57
    • Droga Chrobaka ( prawą częścią ściany ) VI, A1; WC 12/58
    • Droga Pająków VI, A1 (V, A3); WC 12/59
    • Droga Kajki VI, A2; WC 12/60
    • Droga Skoczylasa V; WC 12/61
    • Droga Machnika V+, A0; WC 12/62
    • Droga Surdela V; WC 12/63
    • Droga Korosadowicza ( lewą częścią ściany ) V; WHP 979, WC 12/64
Żabi Koń, Żabia Turnia Mięguszowiecka, Wołowa Turnia.
Wołowy Grzbiet od północy. Żabi Koń, Żabia Turnia Mięguszowiecka, Wołowa Turnia.

Zejście

Z Wołowej Turni możemy zejść bądź zjechać zależnie od upodobań. 

Zejście wschodnią granią

Schodzimy z wierzchołka i udajemy się na Żabią Przełęcz Mięguszowiecką. Ściśle granią (III), obejście grani po stronie północnej (I). Zejście z Przełęczy (0+) nie przedstawia większych trudności.

Zejście wschodnią granią

Jeżeli zdecydujemy się udać granią w kierunku zachodnim (I) to wkrótce dotrzemy Wielkiej Wołowej Szczerbiny skąd południowym żlebem (0+) schodzimy w kierunku Wyżniego Żabiego Stawu Mięguszowieckiego.

Zjazdy

Zjechać możemy wzdłuż drogi Komin Puškaša, czekają nas trzy zjazdy. Kolejna linia zjazdów wiedzie Drogą Stanisławskiego. Dogodny jest również zjazd południową depresją. Ze szczytu schodzimy wschodnią granią aż napotkamy po prawej stronie stanowisko zjazdowe, po drodze w dół jedna bądź dwie przesiadki. Możliwy jest też zjazd ze stanowiska na Filarze Świerza gdzie ma swój koniec kilka dróg.

Ciekawostki

W okolicy Żabich Stawów Mięguszowieckich znajdują się popularne wśród taterników koliby umożliwiające dość komfortowy biwak i schronienie na wypadek załamania pogody. Co kilka lat TANAP urządza w tym miejscu pokazowe obławy i ostentacyjnie wyrzuca biwakujących wspinaczy. Następnego dnia taternicy powracają i wszystko wraca do normy.

Opracował Łukasz Pałczyński
chajrefont@gmail.com