Żabi Koń

Żabi Koń (Žabí Kôň). Tatrzańska turnica o legendarnej urodzie. Góruje nad Kotlinką pod Żabim Koniem. Wznosi się na wysokość 2291 metrów.

Informacje

Żabi Koń to bezsprzecznie jedna z najpiękniejszych tatrzańskich turnic. Położona jest w Głównej Grani Tatr pomiędzy Żabią Przełęczą a Żabią Przełęczą Wyżnią. Ostra wschodnia grań Żabiego Konia uznawana jest za najpiękniejszą w całych Tatrach.

Grań Żabiego Konia zdecydowanie wygrywa konkurencję z jego dwiema ścianami. Prowadzące nimi drogi bywają przechodzone sporadycznie. Jedynie klasyczna Cesta Häberleina cieszy się jako takim wzięciem.

Historia

Na początku XX Żabi Koń uchodził za turnicę nie do zdobycia. Po dziś dzień opowiadana jest anegdotka, jakoby sam Klemens Bachleda miał kategorycznie stwierdzić: Jeszcze się taki nie narodził, co by na te turnie wylazł. O tym jak bardzo Klimek się mylił niech świadczy fakt, iż Żabi Koń został zdobyty już następnego dnia po wypowiedzeniu tych słów. Było to 12 września 1905 roku. Wyczynu tego dokonali Simon Häberlein i Katherine Bröske. Wspięli się oni na wierzchołek turnicy jej południową ścianą. Wytyczona przez Häberleina droga była pierwszą linią o stopniu trudności IV poprowadzoną w Tatrach.

Północna ściana czekała na swoich zdobywców do czerwca 1929 roku. Przebyta została przez Lidię Skotnicównę, Bronisława Czecha oraz Wiesława Stanisławskiego. Zimą 1949 roku pokonali ją Arno Puškáš i Jozef Brandobur.

Wschodnią grań Żabiego Konia pokonali jako pierwsi Zygmunt Klemensiewicz, Roman Kordys oraz Aleksander Znamięcki w sierpniu roku 1907.

Podejście

Ze Szczyrbskiego Plesa pod południową ścianę Żabiego Konia

Podejście rozpoczynamy w Szczyrbskim bądź Popradzkim Plesie. Naszym celem jest Kotlinka pod Żabim Koniem. Podążamy szlakiem prowadzącym na Rysy. Znakowaną perć opuszczamy za Wielkim Stawem Mięguszowieckim i kierujemy swe kroki do Kotlinki pod Żabim Koniem. Stąd wyraźną kopczykowaną ścieżką w lewo w kierunku Żabiej Przełęczy Wyżniej. Ścieżka ma kilka wariantów i wiedzie dolnymi partiami południowej ściany Żabiego Konia. Jeden z owych wariantów pokrywa się z pierwszymi wyciągami Drogi Haberleina. W końcu docieramy pod właściwy blok szczytowy u podnóża górnych partii południowej ściany Żabiego Konia. Trudności na podejściu wahają się zależnie od wybranego przez nas wariantu od I do III.

Z Morskiego Oka pod północną ścianę Żabiego Konia

Podążamy szlakiem prowadzącym na Rysy. Szlak opuszczamy gdy zakręca on ku wschodowi i kierujemy się na południe w stronę piarżystego tarasu usytuowanego u podnóża Żabiej Turni Mięguszowieckiej. Z tarasu w lewo do miejsca połączenia żlebów opadających z Żabiej Przełęczy i Żabiej Przełęczy Wyżniej. W tym miejscu ma swój początek Droga Stanisławskiego. Dotarcie pod północną ścianę Żabiego Konia od polskiej strony jest trudne i problematyczne z uwagi na kruszyznę i trudną asekuracje w czujnym II-owym terenie.

Grań Żabiego Konia

Grań Żabiego Konia uchodzi, obok Grani Wideł, za najbardziej efektowną graniówkę w całych Tatrach. Grań jest ostra jak brzytwa i niesamowicie eksponowana. Cieszy się ona ogromną popularnością. Z tego powodu latem bywa zatłoczona. Spotykamy na niej nie tylko taterników, ale również szukających mocnych wrażeń turystów.

Więcej informacji we wpisie poświęconym w całości Grani Żabiego Konia.

Drogi Taternickie na Żabim Koniu

Południowa ściana opada do Kotlinki pod Żabim Koniem. Ma wysokość około 210 metrów i dzieli się na dwie wyraźne części. Dolna jej część ma trawiasto kamienisty charakter. Wiedzie nią ścieżka podejściowa i pierwsze wyciągi Drogi Häberleina. Właściwy lity blok szczytowy ma około 70 metrów wysokości i tutaj zaczyna się zdecydowana większość dróg wspinaczkowych wiodących południową ścianą Żabiego Konia.

• Południowa ściana
  • Novotný – Picek V+; WC 12/118
  • Diagonala ( Plšek – Zachoval ) V, A0; WHP 1007, WC 12/119
  • Droga Häberleina IV; WHP 1008, WC 12/120, NSZT 25c
  • Droga Pokutników ( Paszucha – Paully ) V; WHP 1010, WC 12/121
  • Droga Litvániego V, A1; WHP 1011, WC 12/122
  • Droga Narkiewicza V; WHP 1012, WC 12/123
• Północna ściana
  • Droga Stanisławskiego V; WHP 1004, WC 12/115
  • Golcz – Krystek II; WHP 1005, WC 12/116, NSZT 25a

Wymieniona wyżej droga Golcza i Krystka umożliwia najszybsze podejście na wschodnią Grań Żabiego od strony Doliny Rybiego Potoku. Prowadzi ona dolną częścią północnej ściany i górnymi partiami wschodniej grani. Zarówno wejście jak i zejście tą drogą jest cholernie niebezpieczne i bardzo rzadko uczęszczane. Droga wyceniona na II z gatunku przygodowych.

Zjazd z Żabiego Konia

Zajście z wierzchołka Żabiego Konia polega na wykonaniu dwóch zjazdów. Mogą one sprawić pewne trudności, zwłaszcza gdy wykonujemy je po raz pierwszy. Stanowisk po drodze jest kilka co wprowadza dodatkowo zamieszanie.

Zjazd uskokiem Żabiego Konia

Pierwsze stanowisko zjazdowe znajduje się na wierzchołku Żabiego Konia. Drugie niecałe 10 metrów poniżej na półce ponad zachodnim uskokiem grani. Z istnienia tego drugiego stanowiska część wspinaczy nie zdaje sobie sprawy, dlatego większość zjazdów wykonywana jest ze stanowiska zlokalizowanego na wierzchołku. Stanowisko ponad uskokiem jest znacznie wygodniejsze. Zbudowane jest ono z łańcucha i dwóch spitów. Zejście do tego stanowiska jest czujne, ale trudności nie przekraczają II w skali tatrzańskiej.

Wybieramy jedno ze stanowisk opisanych powyżej i wykonujemy zjazd. Zjeżdżamy na wąskie wcięcie w grani tuż poniżej uskoku około 20 metrów poniżej wierzchołka Żabiego Konia.

Zjazd ze wschodniej grani Żabiego Konia

Po wykonaniu zjazdu z wierzchołka Żabiego Konia lądujemy na grani poniżej uskoku. Przed nami kolejny zjazd. Do wyboru mamy dwie opcje.

Kilka metrów na wschód, od miejsca do którego zjechaliśmy, znajduje się kolejne stanowisko zjazdowe. Zlokalizowane jest ono na dużym głazie. Możemy stąd wykonać diagonalny zjazd na trawnik u podstawy ściany. Pamiętajcie aby trzymać się lewej strony. Zjazd ten do przyjemnych nie należy.

Druga opcja jest zdecydowanie wygodniejsza. Podążamy granią na wschód w kierunku Żabiej Przełęczy Wyżniej. Po drodze pokonujemy dwa zęby skalne i dochodzimy do małej przełączki w grani. Znajduje się tam wygodne stanowisko zjazdowe. Korzystamy z niego i wykonujemy 20 metrowy zjazd.

Zejście ścieżką do szlaku na Rysy

Po wykonaniu zjazdów natrafimy na wyraźną ścieżkę. Wiedzie ona wśród traw i piargów wzdłuż południowej ściany Żabiego Konia. Ścieżka ta ma kilka wariantów i prowadzi do Kotlinki pod Żabim Koniem. Napotkamy po drodze kilka czujnych miejsc. Trudności w zejściu, zależnie od wybranego przez nas wariantu, od I do III. Z Kotlinki pod Żabim Koniem podążamy na południe do szlaku prowadzącego na Rysy.

Żabi Koń na starej fotografii

Ciekawostki

Legenda Jenő Wachter’a

Na Żabim Koniu miał miejsce pierwszy śmiertelny wypadek taternicki. Ofiara to węgierski taternik Jenő Wachter. Do tragedii doszło podczas zjazdu ze szczytu. Pękła pętla stanowiskowa z której korzystał. Kilka dni wcześniej pozostawili ją tam pierwsi zdobywcy wschodniej grani Żabiego Konia, mianowicie Klemensiewicz, Kordys i Znamięcki. Wachter runął w dół ponosząc śmierć na miejscu. Było to w sierpniu roku 1907. Dwa lata później w pobliżu Żabich Stawów Mięguszowieckich odsłonięto tablicę pamiątkową na jego cześć.

Śmierć Jenő Wachter’a wiąże się z powstaniem jednej z tatrzańskich legend. Widmo pechowego taternika miało odtąd nawiedzać Kotlinkę pod Żabim Koniem i znienacka ukazywać się taternikom wspinającym się na Żabiego Konia celem ich uziemienia i błyskawicznego sprowadzenia na piargi. Ponoć spokój duszy Wachtera przywrócić miało przeniesienie upamiętniającej go tablicy na Symboliczny Cmentarz pod Osterwą. Pewności jednak nie ma więc miejcie się na baczności.

Opracował Łukasz Pałczyński
chajrefont@gmail.com